طراحی مجموعه ساحلی و اسکله ی تفریحی بوشهر با رویکرد معماری زمینه گرا

دخل و تصرفات در سواحل تلاش هایی است که همواره به منظور قابل استفاده نمودن و تبدیل آن به جزئی از شهر انجام شده است. در جهت تلاش برای ایجاد تعامل و پیوند شهر با دریا، طراحی هایی که دارای فضاهای تفریحی، به عنوان جزئی از فضاهای شهری است و شهروندان و گردشگران را به سوی دریا دعوت می کند، اهمیت خاصی می یابند. با این حال اغلب بناهای جدیدی که در شهر بوشهر احداث می شوند به گونه ایست که اغلب هیچگونه همخوانی و شباهتی با بافت و معماری زمینه و ارزش های زیستی، بومی و فرهنگی ندارند و بر اساس معماری ای بی هویت شکل می گیرند که تداوم این امر باعث قطع ارتباط بین معماری امروز با معماری گذشته خواهد شد. هدف از انجام این رساله انتقال تجربه ی تلفیق و تطبیق معماری بومی شهر بوشهر با مقوله ی تفریح و گردشگری در طراحی است که در چهارچوب یک مجموعه ی ساحلی با حوزه های تفریحی، رفاهی، فرهنگی و ورزشی در فضاهای سرپوشیده و باز و نیمه باز با هدف ارزش گذاری بر این معماری صورت گرفته است. در این رساله سعی شده است ابتدا با بررسی کلید واژه ها، کتاب ها و پایان نامه های مرتبط با موضوع، مقالات، مجلات و منابع اینترنتی احکام و مبانی نظری بررسی شود و با تحلیل و مقایسه ی مصادیق برنامه فیزیکی استخراج شود و بعد از آن پروژه واردمقوله طراحی گردد. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که برای رسیدن به اهداف کالبدی یک مجموعه ی ساحلی می توان از الگوهای معماری بومی بوشهر و عناصر اقلیمی آن بهره برد و با تداوم ویژگی های مثبت معماری سنتی شهر بر پایه نماد و نشانه های ماندگار، بر جذابیت یک بنا افزود. به طور مثال با الهام از کوچه های سایه دار و باریک بافت قدیم بوشهر، حجم های بنای مجموعه به صورت جدا از یکدیگر و با فاصله ی کم از هم قرار می گیرند تا بتوانند مسیرهای عبور سایه داری را به وجود بیاورند. کلیدواژه ها ساحل، تفریح، دریا، معماری بومی، بوشهر.